mapalia

măpālĭa, ĭum, n. [Punic], huts, cottages of the Africans: mapalia casae Punicae appellantur, Paul. ex Fest. p. 146, 25 Müll.; so ib. p. 147; cf.:

aedificia Numidarum agrestium, quae mapalia illi vocant, oblonga, incurvis lateribus tecta, quasi navium carinae sunt,

Sall. J. 18, 8:

ex oppidis et mapalibus,

id. ib. 46, 5:

cum mapalibus pecoribusque suis persecuti sunt regem,

Liv. 29, 31:

et raris habitata mapalia tectis,

Verg. G. 3, 340; Sil. 17, 89; Mart. 10, 20, 8.—In sing., Aus. Per. Odyss. 16.—Collect. coït e sparso concita mapali Agrestum manus, Val. Fl. 2, 460.—

II.

Transf.

A.

A house of ill-repute, Petr. S. 58, 13.—

B.

Useless things, follies, Sen. Apoc. 9, 1.